Kracht van de Mismatcher

Het is altijd dezelfde collega. Met altijd die ene kritische opmerking. Die ene lastige vraag die iedereen voelt en niemand stelt. Degene die opmerkt wat er (nog) niet klopt. Degene die de pijnpunten aan de orde stelt; De mismatcher.

Polariseren om te verbinden

Er is altijd een groep mensen die moeite heeft met dit kritische geluid. Zij ervaren dat als polariseren en “tegen”. Als negatief, dwars en individualistisch. Bij sommigen zit het zelfs in hun allergie. Zij krijgen kromme tenen van de (negatieve) mening en uitspraken van de mismatcher. Weer anderen zijn ronduit bang dat de mismatcher wel eens een goed punt zou kunnen hebben waarvan men niet weet hoe dat op te lossen en dus moet ze het zwijgen worden opgelegd. En dat is jammer. Want de mismatcher is op zijn eigen unieke wijze zo ongeveer de grootste verbinder in de organisatie die je maar kunt bedenken!

Mismatchers zijn subversieve elementen

Laat ik beginnen met een misvatting over mismatchers. “Ze zeiken om het zeiken. Het zijn subversieve elementen die geëlimineerd moeten worden.” Mispoes. Ze hebben simpelweg een talent dat de meeste mensen niet hebben. Zij zien -vaak in een oogopslag- direct datgene wat niet klopt. Wat verbetering behoeft, waar de “pijn” zit. En, zij zijn in staat dat onder woorden te brengen door de tegenstrijdigheden te benoemen. Geen enkele patient op de operatietafel werd ooit beter omdat de chirurg alleen maar zag wat er gezond was in het lichaam. Integendeel; de chirurg herstelt wat er mis is.

Een mismatcher heeft de gave om de blinde vlekken zichtbaar te maken. Om beter te maken. Vanuit de wens om te verbinden, kan hij duiden wat er schuurt. En dat doet hij met opzet door de tegenstrijdigheden of pijnpunten bloot te leggen. Zodat het open en eerlijke gesprek daarover kan worden gevoerd.

Kort door de bocht? Nee, duidelijk!

Dit benoemen van de pijnpunten doet hij overigens veelal “kort door de bocht”. Een Mismatcher krijgt vaak in zijn ontwikkelgesprek mee dat hij zijn communicatiestijl moet aanpassen en minder “hoekig” moet zijn. Zelfs zijn taalgebruik kan als polariserend worden ervaren. Meestal door de mensen in wiens allergie hij zich bevindt. Maar deze recht-voor-zijn-raap wijze van benoemen van zaken, doet hij juist om helderheid te creëren, zodat er geen misverstanden blijven bestaan over wat er (nog) niet goed is. Duidelijkheid vóór alles.

Kracht van de Tegen-Stem

Een grote kracht die je maar al te graag in je organisatie wilt dus! Het is net als onze democratie. Die werkt niet omdat iedereen in de politiek het maar met elkaar eens is. Omdat we een hele Tweede Kamer vol ja-knikkers hebben zoals in Rusland en China. Nee, het werkt omdat we een stem geven en waarde toekennen aan de oppositie. Aan diegene die publiekelijk kritisch zijn, die een tegengeluid laten horen. Polarisatie met als doel verbetering en groei.

En tenzij je een communistische organisatie hebt, wil je zo iemand absoluut heel graag in je organisatie. Dat houdt de organisatie scherp en wakker. Open voor verbetering en verandering om samen te groeien.

Ballen, Veiligheid & Vertrouwen

Maar dat vergt ballen. De ballen om te weten dat geen enkele organisatie (ook niet die van jou) perfect is en de wens om te blijven ontwikkelen. Daarnaast is er een grote mate van veiligheid nodig. Zonder veiligheid is er geen ruimte voor de mismatcher zijn talent te laten bloeien omdat bij elke kritische noot zijn kop kan worden afgehakt. Geen fijne uitgangspositie. Verder is er vertrouwen nodig. Vertrouwen in een veilige omgeving, maar ook het vertrouwen dat de mismatcher zijn bevindingen deelt vanuit de wens om te verbinden en verbeteren. Verbinden door te polariseren. Want wanneer je benoemt wat er mis is, wat de tegenstellingen zijn, kun je er weer een geheel van maken.

Dus, voor een gezonde organisatie is mijn advies: geef de mismatcher een veilige plek, een vertrouwd podium en een open discussie. Dat is genoeg. Applaus niet nodig.